Sveti Nikola je najčešće slavljeni svetac u svetu nepodeljene hrišćanske crkve. Posle  podele, naročito posle Velike Šizme 1054. godine, te odvajanja koja su nakon toga usledila, slavljenje  Svetog Nikole je opstalo. U svim pravoslavnim crkvama od Grčke do Rusije i od Jerusalima do  Georgije slave se njegovi praznici. Na dan 9. maj ( 22. maj po zapadnom kalendaru) slavi se osveštavanje i prenos njegovih relikvija u 1087. godini iz Mire ( Mala Azija) u Bari ( Italija).  Dan  6. decembra  ( 19. decembar po zapadnom kalendaru) je ustanovljen  kao dan sećanja na smrt  Svetog Nikole.

Tradicija slavljenja Svetog Nikole

Tradicija slavljenja Svetog Nikole  počela je u oblastima oko Sredozemnog mora. U tim oblastima smatra se da je Sveti Nikola svetac moreplovaca. Legenda kaže da je Sveti Nikola prilikom hodočasne plovidbe u Jerusalim oživeo mornara koji je sa jarbola pao. U Rusiji se smatra da je on veliki zaštitnik malih seljaka, dok je u zapadnoj Evropi  više poznat kao dobrodušni zaštitnik dece. Kao zaštitnik trgovaca postao je značajni svetac u niskim zemljama.

Grad Bari u južnoj Italiji, gde počivaju svete mošti (gebeente)Svetog Nikole, je kroz vekove postao veoma posećeno mesto hodočasnika. Iz njegovih moštiju se izleva od vremena njegove sahrane miron (myron)(lekoviti balzam), kojeg još uvek vernici uzimaju i koji čini čuda.  

Verovatno je da je slavljenje Svetog Nikole preneto u niske zemlje sa frislandskim krstašima. U srednjem veku bio je najčešće izabrani crkveni zaštitnik crkava i manastira. Prvi Himelumer manastir je takodje stavljen  pod zaštitu svetog episkopa od Mire. Doduše, relacija sa tadašnjim razvijenim trgovačkim gradom Staforenom je, takodje, tome doprinela. Himelumer manastir je ustvari osnovan iz Staforena.